Bandung is een stad met bijna drie miljoen inwoners. Ook is dit een van de rijkste steden van Indonesië. Het is alleen jammer dat ze niet ook niet het fenomeen stoplicht kennen. Omdat er een prachtig park, met vulkaan vlakbij bandung ligt besloot ik eind van de ochtend daar heen te gaan. Omdat het verkeer zo'n ontzettend zootje is, was het helaas al bijna vijf uur toen ik aankwam. Gelukkig is het uitgaansleven in Bandung goed, en vlakbij het hotel. Na een leuke avond had ik toch een goed gevoel over Bandung. De volgende dag gingen we met de trein naar Jakarta. Jakarta is na Tokyo en Canton de grootste stad ter wereld. Omdat ze in Indonesië niet zo van organiseren houden heeft deze stad met 23 miljoen inwoners minder verkeers oplossingen dan bijvoorbeeld Hoofddorp. We hadden een vijf sterren hotel geboekt met een krankzinnige korting. Ik ben nog nooit zo blij geweest met deze beslissing. In het hotel zat echt alles, zwembaden, die hotels, en nog veel meer. Ondanks dat ik in mijn bezwete koffie die ik al twee dagen aanhad aankwam werd ik als een vorst ontvangen. Ik houd er altijd van om een stadswandeling te maken als ik in een nieuwe stad ben. In Jakarta is dat niet zo'n goed idee. Ik was nog geen vijf minuten aan het lopen, of ik zat midden in een sloppenwijk, waar zelfs de locals mij waarschuwden dat het levensgevaarlijk was waar ik liep. Ik besloot zo snel mogelijk weg te komen, en ging een brug over wat vast vroeger een rivier was, maar nu pikzwart is. Ook moest je oppassen dat je er niet inviel, want de brug viel uit elkaar als je te hard je voet neerzette. Daarom gingen we lekker luxe eten in ons hotel. De volgende dag had ik met een andere vriend afgesproken in Kota. Dat is het oude Batavia. Na flink wat verkeer te hebben getrotseerd kwam ik aan bij een prachtig plein vol musea en leuke plekken. Omdat mijn vlucht eind van de middag ging kon ik helaas niet al te lang er van genieten. Omdat dit mijn laatste verblijf in Indonesië is, en ik misschien niet altijd even veel geluk heb gehad daar wil ik toch positief afsluiten. Wat ik echt ga missen is dat iedereen met mij op de foto wil, en ik bij iedere scholier die een Engels interview moet houden steeds mijn vraagt. Hierna vlieg ik naar Bangkok.