Laos
Via Chang rai met de slow boat binnen gekomen in Laos. Je vaart met zo'n 30 kilometer per uur over de Mekong rivier. Waarschijnlijk was dit vroeger een prachtige rivier, helaas leek het op veel plaatsen meer op een open riool. Omdat je acht uur op een boot zit dacht ik, ik probeer wat lokaal bier. Dit sloeg aardig aan, en tegen de tijd dat ik wakker werd waren we al bijna bij onze nacht stop. Dit was het plaatsje Pakbeng. Als je bang bent om te verdwalen, dan is dit echt een perfecte plaats om in te wonen, want het bestaat uit een straat. De volgende dag zaten we weer acht uur op de boot, maar heb ik vooral van het uitzicht genoten. Als je van wilde natuur houdt is het hier wel heel mooi. Je ziet soms uren niet eens een huis. Laos is zes keer zo groot als Nederland, en er wonen maar zes miljoen mensen. Na onze boottocht kwamen we aan in Luang Prabang. Dit is een gezellige stad met duidelijk Franse invloeden, ook de meeste Laosianen kunnen nog altijd Frans, en ze bakken ook veel croissants en stokbroden. Wat mij wel opviel in Laos:is dat ze de merkwaardige gewoonte hebben om badkamers en wc's ook van een grendel aan de buitenkant te voorzien. Bij mijn eerste hotel dacht ik dat het gewoon toeval was, maar toen ik er op ging letten was het bij elk hotel, restaurant en café. Een avond gingen we wat chiquer eten, en dat restaurant had zelfs twee grendels aan de buitenkant van de deur. Maar goed, genoeg gepraat over grendels. Op onze eerste echte dag gingen we naar de Kuang Si falls waterval. Dit is echt een te gek park met uiteraard een enorme waterval. Omdat laos nog niet echt ontdekt is door toeristen, mocht je ook in het water zwemmen, en was het allemaal nog lekker basic. Ook de klim naar de top val de waterval moest mij meer aan Indiana Jones denken, dan aan een attractie park. Rond het park waren ook andere dingen, zoals een vlinder en beren park. De volgende dag gingen we naar Mount Phussy, een prachtig Boedistisch complex in Luang Prabang. Hierna nam ik de nacht bus naar Vientiane. Dit duurt ongeveer tien uur, mits de bus niet in een ravijn dondert, of door rebellen overvallen wordt. Ook het wegdek is niet echt verzorgd in Laos. Op sommige plekken is er zelfs helemaal geen asfalt meer, en op de meeste plaatsen vooral veel grote gaten in de weg. Vanavond weer de nacht bus naar Bangkok, en morgen middag vlieg ik naar Manilla op de Filepijnen.
Chang Rai
Gisteren naar Chang Rai gegaan om daar de boot te pakken naar Laos. Na vandaag de Wat Rhon Khun. Dit is een moderne tempel die volgens de planning pas in 2070 af is. Omdat ik al aardig wat klassieke boeddhistische tempels heb gezien is dit een leuke afwisseling. Daarna was er in chang rai nog het wekelijkse dorpsfeest. Nadat ik eerst aan de mierzoete en niet echt goed uitgevoerde muziek gewend was begon toen ook het dansen. Je kon dit het beste vergelijken met een slechte versie van Nederland beweegt ondanks dat hier ook jonge mensen aan mee deden.
Chang Mai 2
Gisteren en de dag daarvoor heb ik mij vooral in de jungle opgehouden. Eerst ging ik naar een olifanten opvangcentrum, en daarna naar een berg stam daar in de buurt. Wat bijzonder was, dat je de olifanten mocht masseren en wassen. De kudde bestond uit een Chinees gezin, of te wel een vader, moeder en een baby olifant. Hoewel de baby olifant er schattig uitzag woog deze toch 300 kilo. Daarna naar het dorp gegaan midden in de jungle. Omdat het non stop regende en het best koud was hield ik mij vooral bezig met het maken van een goed vuurtje. Na allemaal organische en zelf gemaakte dingen gegeten en gedronken werd ik op het eind een beetje ziek. Vooral hoofdpijn en maag problemen. Toen ik terug kwam moest ik nog een nieuw hotel vinden omdat alles vol zat in verband met het lichtjesfeest. Gelukkig vond ik na een zoektocht een hotel met warme douche. Vandaag was de finale van het lichtjesfeest. Eerst was ik bang dat dit een soort Aziatische versie van het bloemencorso was, maar dit was echt te gek. Wel voelde ik me nog ontzettend beroerd, en hield niets binnen. Ik wist dat er een Nederlands café in de buurt was, die ook friet en kroketten had. Ik dacht als ik mij dan toch slecht voel kan ik maar beter iets eten waar ik plezier van heb. Ik nam een biertje met bitterballen en friet. Hierna voelde ik mij als herboren, was weer helemaal gezond en genoot nog van het einde van het lichtjesfeest. Morgen ga ik naar Chang Rai, en daarna naar Laos.
Bangkok en Chang Mai
Heb veel verhalen gehoord over Bangkok, maar na Jakarta vindt ik het een verademing. Lekker rustig en goed geregeld! Op mijn eerste dag bezoek ik de Wat Arun en de Wat Pho. Wat betekend tempel. De eerste tempel is een soort piramide met allemaal mozaïeken. Echt een lust voor het oog. Daarna de wat Pho is totaal anders. Dit is een tempel met een 200 meter groot Buddha beeld. Daarna besluit ik een stadswandeling te doen. Omdat Bangkok een makkelijke stad is on doorheen te wandelen. Duurt mijn toch zeven uur. Ik had mij helaas niet gerealiseerd dat slippers daar niet helemaal voor gemaakt zijn. Savonds besluit ik om nog uit te gaan in Bangkok. Had gelezen dat prostitutie verboden was in Thailand. Daar kon ik niet zo veel van merken. De volgende dag ging ik naar grand palace, en wat Phrae Kaew. Dit is een enorm complex wat echt ondanks dat het redelijk nieuw is ongelooflijk indrukwekkend is. Hierna vindt ik het voorlopig genoeg voor Bangkok, en vlieg ik naar Chang Mai. Deze stad doet mij een beetje aan Haarlem denken, lekker overzichtelijk, en toch veel te doen. Ik boek meteen een night safari tour, omdat ik daar allemaal goede verhalen over hoor. Toch is dit iets minder spectaculair dan wat ik eerst dacht. Ik ging er vanuit dat we met een jeep offroad allemaal dieren zagen. De safari was een park wat helaas ingesteld was op Chinezen. Toen ik binnen kwam, en wilde dieren verwachte kreeg ik eerst een show met line dancing ladyboy's te zien. Gelukkig gingen we daarna met een soort open tram Door het park heen. Je kon giraffe's, zebras en meer dieren aaien en eten geven.
Bandung en Jakarta
Bandung is een stad met bijna drie miljoen inwoners. Ook is dit een van de rijkste steden van Indonesië. Het is alleen jammer dat ze niet ook niet het fenomeen stoplicht kennen. Omdat er een prachtig park, met vulkaan vlakbij bandung ligt besloot ik eind van de ochtend daar heen te gaan. Omdat het verkeer zo'n ontzettend zootje is, was het helaas al bijna vijf uur toen ik aankwam. Gelukkig is het uitgaansleven in Bandung goed, en vlakbij het hotel. Na een leuke avond had ik toch een goed gevoel over Bandung. De volgende dag gingen we met de trein naar Jakarta. Jakarta is na Tokyo en Canton de grootste stad ter wereld. Omdat ze in Indonesië niet zo van organiseren houden heeft deze stad met 23 miljoen inwoners minder verkeers oplossingen dan bijvoorbeeld Hoofddorp. We hadden een vijf sterren hotel geboekt met een krankzinnige korting. Ik ben nog nooit zo blij geweest met deze beslissing. In het hotel zat echt alles, zwembaden, die hotels, en nog veel meer. Ondanks dat ik in mijn bezwete koffie die ik al twee dagen aanhad aankwam werd ik als een vorst ontvangen. Ik houd er altijd van om een stadswandeling te maken als ik in een nieuwe stad ben. In Jakarta is dat niet zo'n goed idee. Ik was nog geen vijf minuten aan het lopen, of ik zat midden in een sloppenwijk, waar zelfs de locals mij waarschuwden dat het levensgevaarlijk was waar ik liep. Ik besloot zo snel mogelijk weg te komen, en ging een brug over wat vast vroeger een rivier was, maar nu pikzwart is. Ook moest je oppassen dat je er niet inviel, want de brug viel uit elkaar als je te hard je voet neerzette. Daarom gingen we lekker luxe eten in ons hotel. De volgende dag had ik met een andere vriend afgesproken in Kota. Dat is het oude Batavia. Na flink wat verkeer te hebben getrotseerd kwam ik aan bij een prachtig plein vol musea en leuke plekken. Omdat mijn vlucht eind van de middag ging kon ik helaas niet al te lang er van genieten. Omdat dit mijn laatste verblijf in Indonesië is, en ik misschien niet altijd even veel geluk heb gehad daar wil ik toch positief afsluiten. Wat ik echt ga missen is dat iedereen met mij op de foto wil, en ik bij iedere scholier die een Engels interview moet houden steeds mijn vraagt. Hierna vlieg ik naar Bangkok.
Borobudur en Bandung
Gisteren zijn wij naar de borobudur gegaan. Omdat wij een hotel aan de borobudur hadden waren wij lekker vroeg (zes uur s ochtends) in de borobudur. De borobudur is een boeddhistische tempel die rond 800 na Christus is gebouwd. Daarna Door naar Jakarta, met een eerste stop in Bandung. Na een busreis van tien uur waar met enige regelmaat talentloze zangers/gitaristen en verkopers die exact het zelfde product verkochten, alleen voor een andere prijs binnen werden gelaten kwamen wij om die sochtends aan in Bandung.
Mount Bromo
Omdat er altijd wel iets mis moet gaan op een reis bleef mij uiteraard dat lot niet bespaard. Ik had met vrienden afgesproken bij mount bromo in een hotel wat ook in mijn Lonely planet staat. Zoals ik al eerder meldde ging het kopen van een treinkaartje niet echt eenvoudig. Dit was slechts het begin. Toen ik aankwam met de trein werd ik eerst overspoeld Door taxichauffeurs en andere vervoeders die als op mij sprongen. Aangezien ze geen Engels spaken en ik een hele nacht niet had geslapen ging dit niet eenvoudig. Ik besloot eerst naar een bar te gaan om wat te eten en even rustig te kijken wat ik het beste kon doen. Helaas bestaan dit soort tentjes niet in Malang. Na de meest ranzige Nasi Goreng kwam ik iemand tegen die Engels sprak. Na een telefoontje met een vriend vertelde hij mij wat ik moest doen. Ik moest drie uur met een mini van, en dan was ik er. Een mini van is een auto model van Suzuki een klein busje waar je met 12 mensen op een houten bankje zit. Helaas had de man het niet helemaal goed begrepen. Ik kwam aan in een gehucht waar ik een ware attractie was omdat ze volgens mij nog nooit een blanke hadden gezien. Ze haalde de enige Engels sprekende erbij en ik probeerde uit te leggen wat ik zocht. Na het zoveelste bullshit verhaal ging ik terug met de mini van naar Malang. Ik had ondertussen contact gehad met de vrienden waar ik heen moest. Helaas bleken er twee plaatsen vlakbij elkaar te liggen die de zelfde naam hebben. Ik kwam uiteraard in de verkeerde plaats uit. Hoewel ik verhalen had gehoord hoe corrupt de politie in Indonesië is besloot ik toch daar heen te gaan. Ook zij spaken geen Engels. Na ook wat handen en voeten gebaren kwamen wij uit waar ik heen moest. Wat echt tof van hun was dat omdat ze mij wel cool vonden was dat ze een bus staande hielden en ze verplichte mij mee te nemen. Helaas was deze chauffeur ook niet echt het licht. Zelfs met duidelijke beschrijvingen wist hij het toch nog te laten mislukken. Ik kwam in een Moslim biblebelt gehucht aan die toevallig de zelfde naam had. Omdat het donker was besloot ik hier te overnachten. De volgende ochtend werd ik dankzij de moskeedi chtheid lekker vroeg wakker. Ik besloot een laatste poging te wagen om toch nog naar mount bromo te gaan. Ik vond een mini bus, alleen bij de tweede stop viel de chauffeur in slaap en kreeg hem met geen mogelijkheid wakker. Na nog een paar keer genaaid te zijn Door de lokale bevolking vond ik een bus naar Malang en kocht ik van mijn laatste geld een kaartje. Gelukkig kon ik de de humor er wel van inzien en weet ik nu ook dat je nooit de intelligentie van mensen in een derde wereld land moet overschatten.
Yogjakarta
Was gisteren van plan om naar de Prambanan te gaan. Omdat de bussen goed geregeld zijn in yogyakarta was ik voor geen geld zo bij de Prambanan. Wel had ik gehoord van Veel mensen dat het nogal tegen viel omdat het complex nogal vervallen is. Bij de ingang vroegen ze een bedrag wat zelfs hoger is dan een museum jaarkaart in Nederland. Ik besloot daarom niet naar binnen te gaan. Omdat ik er toch was besloot ik een rondje te maken. Wat mijn verbazing schetste, was dat er ook een ingang voor Indonesiërs was. Hier kostte het slechts een paar euro. Ik probeerde nog een ticket te kopen, maar helaas. Gediscrimineerd ging ik terug naar Yogja. Vandaag besloot ik naar de trein te nemen naar mount Bromo. Het kopen van een trein kaartje klinkt eenvoudig, helaas was dit niet het geval. Op een gegeven moment had ik echt het idee dat ik in Bananasplit zat. Ik verwachte dat Frans Bouwer elk moment om de hoek zou komen, helaas was dit de werkelijkheid. Om toch nog wat te doen vandaag besloot ik kleren te kopen. Ook dit ging niet heel gemakkelijk. Na twee uur had ik toch een ok t shirt te pakken.